Ik heb een best wel persoonlijke vraag die ik jou wil stellen.
Werd jouw 'nee' vroeger gehoord?
Kon jij als kind jouw grenzen bepalen, of werd daar overheen gewalst door de volwassenen?
Bijvoorbeeld omdat je ouders van mening waren dat de grote mensen alles bepalen en kinderen hun mond moeten houden.
Of omdat je niet moest zeuren als die irritante oom jou op zijn schoot trok om even te 'knuffelen'.
Omdat jouw oma perse een kus van je wilde, want dat was beleefd.
Omdat die goede vriend van je ouders zijn handen niet thuis kon houden, en altijd met zijn hand ergens zat wanneer niemand het zag.
Weet je nog wat je toen deed? Probeerde je jouw 'nee' te laten horen, maar werd deze genegeerd?
Herinner je je nog hoe dat voelde voor jou?
En hoe is dat nu?
Kun jij nu 'nee' zeggen als iemand jou vraagt iets te doen wat je niet wilt?
Of ben je vooral anderen het naar de zin aan het maken, aan het 'pleasen', omdat je niet goed weet wat jíj eigenlijk wilt?
Als jouw grenzen, jouw nee, toen je kind was niet werden gerespecteerd, is de kans groot dat je nu, in je volwassen leven, het moeilijk vindt om 'nee' te zeggen. Misschien weet je niet goed wat jouw mening is, omdat je nooit is geleerd een mening te vormen. Wat is jouw grens eigenlijk? En wanneer gaat iemand daarover heen? Of ga je daar zélf overheen, omdat je niet aanvoelt dat jouw grens is bereikt?
Met als gevolg dat je maar doorgaat; met het zorgen voor anderen, het anderen naar de zin maken, toch maar meegaan naar de stad, terwijl je eigenlijk best moe bent, toch nog die ene klus voor je werk afmaken, nog maar een wijntje drinken….
En terwijl je zo maar doorgaat, negeer je vaak één belangrijk kompas: je lichaam.
Want hoe lang voel je je al moe? Of gespannen, zonder duidelijke reden?
Je lijf weet al lang dat je grenzen overschreden worden — door anderen, maar misschien nog wel vaker door jezelf.
Alleen… ben je nog gewend om naar je lichaam te luisteren? Of ben je dat contact ergens onderweg kwijtgeraakt?
Je lichaam fluistert, roept en schreeuwt – maar luister jij wel?
Wat we vaak vergeten, is dat ons lichaam óók grenzen aangeeft. Misschien herken je het wel:
- Een knoop in je maag als je 'ja' zegt, terwijl je eigenlijk 'nee' bedoelt.
- Schouders die zich vastzetten, een beklemmend gevoel op je borst.
- Vermoeidheid die maar niet wegtrekt, hoe goed je ook slaapt.
- Steeds weer hoofdpijn, rugklachten of spanningen in je buik, zonder duidelijke oorzaak.
Je lijf probeert je iets te vertellen. Het zegt: “Tot hier en niet verder.”
Maar als je deze signalen negeert, uit gewoonte of omdat je anderen belangrijker maakt dan jezelf, gaat je lichaam harder roepen. De signalen worden sterker, de klachten duidelijker. Tot het moment dat je niet meer kúnt negeren. Dat je uitvalt. Overspannen raakt. Of in een burn-out belandt.
Je hebt recht op rust. Je hebt recht op ruimte. Je hebt recht op jouw eigen 'nee'.
Hoe zou het zijn als jij jouw grenzen wél leert voelen en respecteren?
Als je lichaam weer een veilige plek wordt in plaats van een last?
Als je je energie niet meer verliest aan pleasen en aanpassen, maar weer gaat leven vanuit verbinding met jezelf?
Dat is precies waar ik vrouwen zoals jij bij help.
Wil je dat ik met je meekijk hoe jij weer bij je eigen grenzen, gevoelens en kracht kunt komen?
Plan hier een gratis online kennismaking of neem een kijkje bij mijn zelfzorgpakket — jouw eerste stap naar herstel en rust.
Je bent welkom, precies zoals je bent.
Reactie plaatsen
Reacties