Herken je dit?

Als ouder van een prematuur geboren kindje komt er ontzettend veel op je af. Juist nu je thuis bent met jouw vechtertje en jouw omgeving misschien wel denkt: “Zo alles is nu weer goed, toch?”

Jij en ik weten dat dit niet zo werkt.

Ik heb als moeder van een prematuur geboren kindje precies ervaren waar jij nu doorheen gaat. Natuurlijk is het heel erg fijn als je kindje eindelijk met je mee naar huis mag. Maar het is ook spannend, eng, omdat je niet meer de veilige omgeving van het ziekenhuis hebt. Je moet als het ware jouw kindje, maar ook jezelf als ouder opnieuw leren vertrouwen. En daarbij ervaar je niet altijd het begrip en de ruimte van jouw omgeving om jouw gedachten, angsten en andere gevoelens te delen.

En misschien geldt voor jou ook, net als dat voor mij was, dat je jouw lichaam niet helemaal meer vertrouwt (of misschien wel helemaal niet), omdat je het idee hebt dat jouw lijf je in de steek heeft gelaten.

Of heb je last van een schuldgevoel: “Had ik maar eerder….” Of “Als ik nou wel naar mijn intuïtie had geluisterd, dan…”

Denk je nog vaak terug aan de bevalling, of aan de heftige en intense periode dat jouw kanjer in de couveuse lag te knokken voor zijn leventje? Al die alarmen die afgingen… Ik heb ze nog heel vaak gehoord toen we eenmaal thuis waren met ons zoontje. In mijn gedachten dan…